De Wetenschap van het Licht
We kunnen niet anders dan gefascineerd, geïnspireerd en ontroerd zijn door het licht. Of we nu proberen de opkomst en ondergang van de zon te begrijpen, de bewegingen van hemellichamen, of hoe bepaalde kleuren, reflecties en lichtbrekingen bij ons allen een zintuiglijke reactie oproepen, licht is een fenomeen dat nooit ophoudt te verwonderen en verbazen. De zoektocht om het licht te definiëren heeft enkele van de knapste koppen uit de geschiedenis gemotiveerd, te beginnen met de oorsprong van de optiek in het oude Griekenland van Euclides, en loopt als een gloeiende en ononderbroken draad door de eeuwen heen. De Verlichting glorieerde in haar bevindingen met betrekking tot licht, de zon en de sterren, met Newtons lichtdeeltjestheorie tegenover Huygens en Young en hun noties van lichtgolven. Daartussenin werden de fundamenten voor een modern begrip van deze meest essentiële elementen gevormd, en onze kennis van het licht werd steeds helderder, de mysteries ervan werden verder aan het licht gebracht.
De 20e eeuw was een explosieve periode van ontdekkingen op het gebied van de fysica en de optica, exponentieel versneld door de genialiteit van Einstein. Zijn baanbrekende algemene relativiteitstheorie opende een doos van Pandora vol realisaties en transformeerde onze noties van de aard van het licht en de structuur van het universum. Later kwam Stephen Hawking, die gebruikmaakte van een meer menselijke benadering van zwarte gaten, lichteigenheden en het bredere universum; iets wat de ogen van het publiek en de wetenschappelijke gemeenschap meer dan ooit opende, en ons begrip van licht transformeerde, terwijl het onderzoek naar dit onuitputtelijke studiegebied werd aangewakkerd.
Het onvermoeibare werk van deze verlichte geesten en hun tijdgenoten bereikte zoveel meer dan het verdiepen van ons begrip van de aard van het licht. Ze lieten ons de verste uithoeken van de leegte zien, verruimden de horizon van onze planeet tot in de diepe ruimte en startten onze reis naar het begrip van de geboorte van ons universum en onze plaats daarin. Door hun kennis van het licht, de manier waarop het beweegt en reageert, en hoe de zuiverheid ervan spectrums bevat die onvoorstelbare afstanden afleggen, konden we verder zien dan ooit tevoren.
Einstein mag dan een van de knapste koppen uit de geschiedenis zijn geweest, toch is hij de eerste die stelde dat zijn woorden allesbehalve onweerlegbare waarheden waren; slechts een belangrijke stap op de weg naar een aantoonbaar feit. De laatste jaren zijn zelfs zijn beroemdste beweringen over de constante lichtsnelheid in een vacuüm in twijfel getrokken en weerlegd. In 2016 ontstonden er nieuwe theorieën, voor het eerst voorgesteld door Hawking, die beweren dat in de vroegste momenten na de oerknal de snelheid van het licht zowel veranderlijk als oneindig was, en die beelden oproepen van het hele universum dat op alle punten tegelijk verlicht werd; één glorieus moment waarop licht, tijd en zwaartekracht zich in harmonie uitbreidden. Dit heeft op zijn beurt weer geleid tot verdere vragen, verdere paradigma's van begrip en verdere manieren om licht en zijn mysteries opnieuw te begrijpen.
Op weg naar het derde decennium van de 21e eeuw heeft de wetenschap van het licht een onstopbare drijfveer om het te begrijpen. De laatste ontdekkingen met betrekking tot de ontelbare eigenschappen van het licht zijn zowel opwindend als vol potentie, waarbij fysici een aantal van de meer onverwachte vermogens blootleggen.
Een groot deel van de meest recente geestdrift in de wereld van de fysica en de optica omsluit de ontdekking van het orbitale impulsmoment, een term die verwijst naar de manier waarop het licht in een spiraal kan worden gedraaid om intense stralen te vormen. Deze spiraalvormige en roterende lichtbundels worden op dit moment gebruikt om een indrukwekkende reeks technologieën te ontwikkelen, van het massaal verhogen van de hoeveelheid gegevens die door glasvezelkabels worden doorgegeven, tot het vergroten van het potentieel van de microscopie en het mogelijk maken van de manipulatie van nanodeeltjes, kwantumstippen en levende cellen.
Toen eenmaal werd erkend dat het draaien van licht in roterende bundels mogelijk was, duurde het niet lang voordat wetenschappers begonnen te zoeken naar manieren om die draaiing te versnellen of te vertragen, om zo de manieren waarop dergelijke bundels konden worden gebruikt te veranderen. Door het creëren van lichtpulsen in hogere of lagere frequenties kan een fenomeen worden gegenereerd dat bekend staat als ‘self-torque’, wat aantoont dat het gedrag van licht in bepaalde exacte omstandigheden verre van constant is, en de mogelijkheden van dit begrip zijn potentieel onbegrensd.
Generaties lang hebben natuurkundigen en lichtwetenschappers met allerlei achtergronden hun leven lang licht geobserveerd en in een reeks uitdagingen en door middel van experimenten de reacties van stralen, golven en deeltjes getest, en de geheimen ervan proberen te ontrafelen. De huidige wetenschappers streven er echter naar om het licht te beheersen, om de patronen en bewegingen ervan te sturen en om deze eeuwenlange kennis op praktische en potentieel wereldveranderende manieren te gebruiken.
Terwijl het orbitaal hoekmomentum het gedrag van het licht in bepaalde omstandigheden blootlegde, heeft het praktische gebruik van lichtstralen de afgelopen jaren een sprong voorwaarts gemaakt, wat de wetenschap van het licht een nieuwe stimulans gaf. In 2017 ontdekten wetenschappers hoe ze het licht op nieuwe manieren konden manipuleren; lichtstralen de hoek om laten gaan, of door printplaten, en, nog belangrijker, het overdragen van gegevens in complexe pulsen en flitsen van apparaat naar apparaat. Licht is klaar om het elektrische signaal te vervangen als een snellere, efficiëntere en betrouwbaardere manier van communiceren.
Dankzij de komst van dit verbond tussen licht en gegevensoverdracht zal er een nieuwe generatie mogelijkheden ontstaan. Als we eenmaal meer ontdekken over hoe het licht kan worden beïnvloed, gemanipuleerd en gebruikt, weten we niet hoe ver we deze nieuwe grens kunnen verleggen, of hoe breed onze technologische horizon kan reiken. Wat begon met het staren naar de sterren en het duwen van licht door de prisma's, heeft een krachtige nieuwe toekomst gebracht; verblindend, verlicht en verhelderd.
De wetenschap van het licht probeert, volgens de definitie van La Prairie, de verschillende factoren te begrijpen die de helderheid van de huid verstoren. Bij hun onderzoek stelden de wetenschappers van La Prairie zich de eenvoudige, maar essentiële vraag: wat als er een manier is om de helderheid van de huid te ontcijferen? Een nieuw hoofdstuk in La Prairie's vooruitstrevende wetenschappelijk onderzoek is aangebroken.
Na jaren van onderzoek ontwikkelde La Prairie een volledig ritueel dat de huid buitengewoon verheldert. De creaties van White Caviar tonen niet alleen ongekende resultaten in het verminderen van chromatische verstoringen in de huid, ze verhogen ook de reflectie van het licht door het huidoppervlak egaal en dichter te maken.
2020 introduceert La Prairie’s nieuwste innovatie in de wetenschap van het licht. Door de driedimensionale architectuur van het oog is het licht in dit gebied van het gezicht niet alleen afhankelijk van kleur en reflectie, maar ook van de vorm. Kleur en reflectie bepalen de kwaliteit en intensiteit van het licht als functie van de huidcondities. De vorm orkestreert de ruimtelijke verdeling van de intensiteit van het gereflecteerde licht, waardoor een patroon van contrasten tussen schaduwen en licht ontstaat.
White Caviar Eye Extraordinaire, verrijkt met Gouden Kaviaarextract en het baanbrekende verhelderende molecuul Lumidose, richt zich op alle chromatische verstoringen en verstevigt de huid, waardoor de oogcontour een buitengewone helderheid krijgt.
