SAVOIR-FAIRE

Η προέλευση της αρμονίας

Αναζητώντας τη σημασία της Αρμονίας από τον Κλασικισμό ως τον Μοντερνισμό

Η αρμονία ορίζεται ως η “ευχάριστη διάταξη των μερών” - είτε είναι νότες σε μια μελωδία, παράλληλες αφηγήσεις ή η οπτική τάξη σύνθεσης και χρώματος. Η έννοια της αρμονίας πηγαίνει πίσω στα χρόνια του Πυθαγόρα, του πρώτου μαθηματικού που είδε τους αριθμούς ως τη μεγάλη σύνδεση του σύμπαντος. Και φυσικά, στα μαθηματικά, οι αριθμοί πρέπει να συμφωνούν. Η ίδια η ρίζα της λέξης “αρμός” σημαίνει να ενώσεις, να συνδέσεις, να ταιριάξεις. Γι’ αυτό και στην ελληνική μυθολογία, η Αρμονία είναι η θεά της αρμονίας και της συμφωνίας - το να είσαι σε αρμονία σημαίνει να βρίσκεσαι σε γαλήνη και ηρεμία.

Οι ρίζες της αρμονίας

Όταν σκεφτόμαστε την αρμονία, μια συμφωνία ήχων έρχεται στο μυαλό μας, μια σειρά από νότες ή συγχορδίες που παίζουν ταυτόχρονα. Το Πυθαγόρειο Σύστημα οφείλεται στον Πυθαγόρα τον 4ο αιώνα π.Χ., αλλά και πολλοί ακόμα μαθηματικοί, φυσικοί και φιλόσοφοι συμμετείχαν στη μελέτη της αρμονίας, όπως ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Πτολεμαίος και ο Ευκλείδης.

Μέχρι τον 12ο αιώνα η λατινική και ελληνική λέξη “αρμονία” ήταν η “συμφωνία των ήχων”. Και κατά τα τέλη του 14ου αιώνα, το ουσιαστικό “harmonie” στα παλιά γαλλικά μεταφραζόταν ως “ένας συνδυασμός τόνων που είναι ευχάριστος στο αυτί”.

Ο Γάλλος συνθέτης Jean-Philippe Rameau (1683-1764) δημοσίευσε το Traité de l’harmonie το 1722. Παραμένει ένα από τα σημαντικότερα κείμενα στην τονικότητα και την αρμονική γλώσσα. Ο Rameau χρησιμοποίησε την επιστήμη για να εξηγήσει τη φύση αυτού του φυσικού φαινομένου, διαπιστώνοντας μια σχέση ανάμεσα στης αρχές της τονικής μουσικής και τη φυσική του ήχου και της ακουστικής.

Η έννοια της αρμονίας αποτελεί ακόμα αντικείμενο μελέτης για τους θεωρητικούς της μουσικής που αναζητούν το γιατί ορισμένοι ήχοι είναι ευχάριστοι στο αυτί ανά τους αιώνες. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι τα μωρά αναγνωρίζουν την αρμονία. Η τονικότητα της αρμονίας είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των αρχών της μουσικής - σε διάφορα στιλ και εποχές - από τον Μπαχ στον Μπετόβεν, από τον Μπραμς στον Μάλερ και από εκεί στην τζαζ, την γκόσπελ και τη σημερινή ποπ μουσική.

Εξώφυλλο του “Traité de l’harmonie” από τον Jean-Philippe Rameau, 1722.
Το όραμα της αρμονίας
Paul Klee, “Motion of a Landscape”, 1914, Los Angeles County Museum of Art (LACMA), Δωρεά των Janice and Henri Lazarof, ©2021 Digital Image Museum Associates/LACMA/Art Resource NY/Scala, Florence.

Η ομορφιά που βρίσκουμε στη μουσική είναι στην καρδιά της μοντέρνας εννοιολογικής αναζήτησης της αρμονίας στην αρχιτεκτονική και την τέχνη. Όπως το σώμα μας έμφυτα εναρμονίζεται στον ήχο της αρμονίας, έτσι συμβαίνει και στη θέα της και την αίσθησή της. Είναι κάτι που αναζητούμε να μας περιβάλλει - να μας εμπνεύσει, να μας καθηλώσει, να μας ηρεμήσει.

Ένα από τα πρώτα παραδείγματα αρμονίας βρίσκεται στην αρχιτεκτονική του Παρθενώνα στην Αθήνα. Προβάλλει τα ιδανικά των μαθηματικών όπως εξηγούνται στη φύση, ενώ παράλληλα διαθέτει μια πιο δυναμική σχεδιαστική έκφραση σε σχέση με παλιότερα μνημεία. Παντρεύει την τέλεια κατανόηση της αναλογίας και την εκτίμηση του στιλ, ακολουθώντας την αναλογία μήκους και πλάτους 9:4 - σήμα κατατεθέν της Κλασικής Αρχιτεκτονικής.

Η σύγχρονη αρχιτεκτονική πηγαίνει αυτό το ιδανικό των τέλειων αναλογιών ακόμα μακρύτερα. Η διακόσμηση αφαιρείται ώστε να έχουμε επίπεδες επιφάνειες, καθαρές γραμμές, ασυμμετρία σε ισορροπία, απλή γεωμετρία και ακατέργαστα υλικά χωρίς διακόσμηση. Αυτές ήταν οι κύριες αρχές του κινήματος Bauhaus στις αρχές του 20ου αιώνα, εμφανείς σε σχέδια από τους Ludwig Mies van der Rohe και Marcel Breuer που θα επηρέαζαν σχεδιαστές όπως ο Philip Johnson.

Αυτά τα ιδανικά δεν περιορίζονται στη σχεδίαση, αλλά εφαρμόζονται και στην τέχνη. Φυσικά, μια ισορροπημένη σύνθεση ανάμεσα στο φόντο και το προσκήνιο, το θέμα και την προοπτική ήταν πάντα θεμελιώδης ανησυχία για τους καλλιτέχνες. Η αφαίρεση όμως, επέτρεψε στους καλλιτέχνες να εξερευνήσουν τις αρχές της αρμονίας χωρίς περιορισμούς. Οι καλλιτέχνες επικεντρώθηκαν στο υλικό και τον σκοπό - μαύρο, λευκό ή τα βασικά χρώματα κόκκινο, κίτρινο και μπλε. Οι Piet Mondrian, Josef Albers, Wassily Kandinsky και Paul Klee αναζήτησαν την αρμονία σε μια εικόνα, χωρίς να τηρήσουν την εμφανή επιλογή της συμμετρίας ώστε να εξερευνήσουν τα όρια και τα σύνορα της ισορροπίας.

Ο Mondrian, για παράδειγμα, είχε χαμηλωμένα τα φώτα στο στούντιό του, μισοκλείνοντας τα μάτια του μπροστά στον καμβά, σαν να κάνει διαλογισμό. Κοιτάζοντας ένα έργο, αν ένιωθε ότι κοιτούσε μέσα στη θάλασσα ή το δάσος το σούρουπο, τότε ήταν επιτυχία. Αυτοί οι μετρ της μοντέρνας τέχνης πίστευαν ότι στην αναζήτηση της αρμονίας στον καμβά, θα έφταναν στην πεμπτουσία, στο επίκεντρο, στην πιο αληθινή ομορφιά.

Η αναζήτηση της αρμονίας

Αρμονία: έμφυτη στη φύση, μια συμφωνία στοιχείων, ξεχωριστών, αλλά ενωμένων. Από αμνημονεύτων ετών, οι καλλιτέχνες αναζητούσαν την αρμονία, προσπαθώντας να δημιουργήσουν μια δυναμική ισορροπία, ένα σύνολο πιο σημαντικό από τα μέρη του. Αν και πολλοί αναζητούν την αρμονία, λίγοι την κυριεύουν.

Οι επιστήμονες της La Prairie αναζήτησαν να κυριεύσουν την αρμονία της νιότης – μια φευγαλέα αρμονία. Η επιστημονική αναζήτηση ολοκληρώθηκε με μια καινοτομία με επίκεντρο τους δερματικούς συνδέσμους - τους κάθετους πυλώνες της επιδερμίδας. Οι δερματικοί σύνδεσμοι συσχετίζονται άμεσα με τα βασικά συστατικά της αρμονίας του προσώπου και μέχρι τώρα η περιποίηση της επιδερμίδας δεν είχε ασχοληθεί μαζί τους.

Το αποτέλεσμα ετών έρευνας είναι το νέο συστατικό από χαβιάρι, το Caviar Infinite, ένα ιδανικό μείγμα αποκλειστικών συστατικών χαβιαριού, ενισχυμένων με ένα εξειδικευμένο, υψηλής αποτελεσματικότητας ενεργό συστατικό, σχεδιασμένο να βοηθά ορατά στην ενίσχυση και επαναφορά της πυκνότητας της επιδερμίδας.

Το Caviar Infinite εμπλουτίζει το νέο Skin Caviar Harmony L'Extrait που ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην επιστήμη της ανόρθωσης και σύσφιξης. Η αρμονία της νιότης κατακτάται.

 
Άλλα editorials